"Obce dziecko" - Rachel Abbott

Autorka: Rachel Abbott
Tytuł: Obce dziecko
Tytuł oryginału: Stranger Child
Przełożył: Jacek Konieczny
Wydawnictwo: Filia Mroczna Strona
Liczba stron: 447
Rok wydania: 2016

Każde nasze działanie, niesie za sobą konsekwencje. Nasze wybory, wpływają na przyszłość. Czasami nie zdajemy sobie z tego sprawy. Skutki, tego czego dokonaliśmy wczoraj, wrócą do nas w najmniej oczekiwanym momencie.

Czasem nawet dobrzy ludzie robią bardzo złe rzeczy.

Gdy Emma Joseph spotkała swojego męża, Davida, był on wrakiem człowieka. Jego pierwsza żona w tajemniczych okolicznościach rozbiła samochód pośrodku pustej drogi i zginęła na miejscu, a ich 6-letnia córeczka Natasha zniknęła z miejsca wypadku. 

Sześć lat później Emma jest przekonana, że bolesne lata zostały już za nimi. Zbudowali nowe życie i doczekali się ślicznego synka, Olliego.

Jednak teraz w ich życie wkracza ktoś, kto bezlitośnie burzy wypracowaną sielankę. Czuje na sobie parę wpatrzonych w nią oczu. Tuż za jej plecami. W jej kuchni. Cały czas.

Emma nie czuje się już bezpieczna. Czy zna całą prawdę na temat tego, co zdarzyło się kilka lat temu? Dlaczego czuje obezwładniający strach o siebie i synka?

W akcie desperacji Emma odzywa się do starego przyjaciela – głównego inspektora policji, Toma Douglasa – czym naraża wszystkich na jeszcze większe niebezpieczeństwo. Misterna sieć oszustw już wkrótce wyjdzie na jaw.

Mówią, że nie należy ufać obcym. Może mają rację.

Od dłuższego czasu, zastanawiałam się, co jest takiego, w twórczości autorki, że zyskuje tak dużo pozytywnych opinii. Dziś, świeżo po przeczytaniu "Obcego dziecka", jestem w stanie odpowiedzieć na to pytanie. Nie będę ukrywać, książka bardzo mi się podobała. Już od prologu, poczułam się niesamowicie zaintrygowana i chciałam więcej.

Najbardziej podobał mi się klimat książki Czułam, że czytam thriller. Taka atmosfera tajemniczości, niepewności, jest czymś, co sobie, cenię w tym gatunku. A niewątpliwie na całość treści, a przede wszystkim na atmosferę lektury wpływa postać tytułowego obcego dziecka. Nie wiadomo, skąd się dziewczynka nagle wzięła w domu. Gdzie przebywała przez tak długi czas,w którym uznana zaginioną. Bohaterka jest małomówna i skryta. W pewnej chwili, mówi coś takiego, co nie pasuje do dwunastoletniego dziecka. A ja poczułam się zaskoczona i nie dowierzałam, w to co, przed chwilą przeczytałam. Z napięciem czytałam strona za stroną. Aż przeczytałam zakończenie, które moim zdaniem, jest niedomknięte. Brakuje mi w nim kilku istotnych informacji. 

Myślę, że należy docenić także kreacje psychologiczne bohaterów. Na szczególną uwagę zasługuje dwunastoletnia Natasha. Los, jakiego doświadczyła dziewczynka, był ciężki. To, jak to wszystko odzwierciedliło się na jej psychice, robi wrażenie. Na pozór dziewczynka może wydawać się silna, jednak to tylko skorupka, która nie wiadomo kiedy pęknie. Z kolei postać Emmy - polubiłam za nadzwyczajną odwagę. Widać było jak bardzo zależy jej na dziecku.  Natomiast David nie wzbudził mojej sympatii. Swoim zachowaniem irytował. Moim zdaniem jego wytrzymałość psychiczna, jak na faceta jest bardzo słaba.

Pędząca, wirująca w szybkim tempie akcja, wciągała w treść na maksa. Ogromna dawka napięcia i adrenalina, przyciągały do książki. Czułam się oderwana od rzeczywistości. Polecam!