"Przewieszenie" - Remigiusz Mróz

Autor: Remigiusz Mróz
Tytuł: Przewieszenie
Wydawnictwo: FILIA
Liczba stron: 461
Rok wydania:  2015

Po krótkiej przerwie od twórczości Remigiusza Mroza, nastała pora aby przeczytać coś jego autorstwa. Nie zastanawiając się długo, wybrałam Przewieszenie czyli tom drugi tetralogii z komisarzem Forstem.  Jeśli jesteście ciekawi, czy autor tym razem również wywarł na mnie pozytywne wrażenie, zapraszam do przeczytania mojej opinii.

Wyobraźcie sobie, że jesteście w górach. Jednego dnia ginie jedna osoba, nazajutrz dwie, później trzy. Takie wydarzenia budzą grozę, atmosferę niepewności. Podobna zdarzenia  mają miejsce na Podhalu.

Podhalem wstrząsa seria wypadków w górach. Z początku wydaje się, że to tylko seria pechowych wypadków, jednak ostatecznie śledczy odkrywają związek między ofiarami. Wniosek jest jeden: ktoś morduje turystów na szlakach. Dochodzenie w tej sprawie prowadzi Wiktor Forst. Zdaje sobie on sprawę, że zabójstwa te są powiązane ze sprawą, nad którą wcześniej pracował z Olgą Szrebską, przez co jest bardziej zdeterminowany. Forst rozpoczyna tropienie mordercy, zbiera informacje, które ten zdaje się zostawiać mu z premedytacją. Gdy jest coraz bliżej rozwiązania sprawy, zaczynają doganiać go demony przeszłości. Wiktor będzie musiał stawić czoła nie tylko człowiekowi, którego ściga, ale i ludziom, którzy są w stanie zrobić wszystko by go pogrążyć.

Powieść jest rewelacyjna. Bardzo mi się podobała, przede wszystkim, dlatego że spełniła swoje dwa podstawowe zadania. A mianowicie – po pierwsze dostarczyła mi rozrywki, a nawet czułam się porwana przez książkę. Po drugie, jest to naprawdę dobry kryminał. Pomysł na fabułę i jej wykonanie są bez większych zarzutów. Od samego początku autor stworzył atmosferę grozy, tajemniczości oraz niepewności. Z każdą kolejną stroną coraz bardziej wciągałam się w wir wydarzeń. Akcja toczyła się szybko, a wraz z jej rozwojem zostałam pochłonięta przez lekturę.

Wśród bohaterów na pierwszy plan wysuwa się postać Wiktora Forsta. Komisarz charakteryzujący się dużym uporem, ogromną determinacją. Chwilami jest lekkomyślny. Polubiłam jego sarkazm. Kolejną postacią, na którą warto zwrócić uwagę jest moja imienniczka – Dominika Wadryś – Hansen.  Z zawodu pani prokurator, która stopniowo wspina się po szczeblach kariery. Jest osobą pewną siebie, można ją porównać do narcyza. Bardzo mnie irytowała, jednak pod koniec zrobiła coś takiego, że zyskała u mnie małą  nić sympatii. Panią Dominikę przebił Aleksander Gerc.  Mężczyzna również z zawodu jest prokuratorem. Nie polubiłam tej postaci. Mężczynza robił wszystko aby zniszczyć Forsta.  Istnieje jeszcze jedna postać, która robi wrażenie– Eliasz.  Najbardziej podobało mi to, że w treści znajdują się jego przemyślenia. Co ułatwia zrozumienie pewnych zachowań. 

Zakończenie jest genialne. O wiele lepsze niż w Ekspozycji. Wbiło w fotel, wywołało sporą nutę niedowierzania, a przede wszystkim zachęciło, aby jak najszybciej sięgnąć po tom 3.

Polecam! Dobry kryminał – wciągający, zaskakujący, z wartką akcją. Nie zawiedziecie się.