Sfora - Przemysław Piotrowski

 Piętno Przemysława Piotrkowskiego bardzo mnie zachwyciło. Gdy na rynku wydawniczym pojawiła się Sfora, nie zwlekając długo, sięgnęłam po nią. 

W lesie zostaje odnaleziona ludzka ręka, a podobnym czasie ginie zakonnica. Krążą też pogłoski o grasującym w okolicy wilkołaku. Taki zarys fabuły wystarczył, aby pobudzić moje zainteresowanie książką. Zaczęło się przerażająco i zostało tak do końca. Fabuła również ściśle nawiązuje do wydarzeń z poprzedniego tomu, dlatego warto czytać po kolei.

Największym plusem jest mega wciągająca, porywająca fabuła. Sfora to jest jedna z tych książek, która pochłania do granic możliwości i nie pozwala się od siebie oderwać na długie godziny. Napięcia nie brakuje. Adrenalina rośnie z każdą kolejną przeczytaną stroną.

Oprócz dobrze zbudowanego napięcia, autor rewelacyjnie wykreował klimat książki, gdzie strach jest nieodłącznym elementem.  W ciemnym zaułkach zwykły trzask gałęzi może wywołać dreszcze, a co dopiero wycie wilków. 

Postać mordercy również została świetnie wykreowana. Począwszy od jego wyglądu, który wzbudza zarazem strach i niesmak. Przez jego zachowanie, które przeraża. Po raz pierwszy spotkałam się z tak wykreowanym psychopatą w świecie literackim. 

Po przeczytaniu całości stwierdziłam, że Sfora spełniła wszelkie moje oczekiwania. Na dodatek,aby było bardziej ciekawie, autor na końcu zamieścił mały przedsmak wprowadzający do trzeciego tomu z Igorem Brudnym. 

Uwielbiam całym sercem kryminały, które mrożą krew w żyłach. Gdzie akcja prowadzona jest wartko i dynamicznie, a treść pochłania mnie w maksymalny sposób. Tak było w przypadku Sfory.  Jest to jedna z lepszych książek przeczytanych w tym roku.