(Nie)piękność - Natasza Socha

Z twórczością Nataszy Sochy miałam już do czynienia podczas lektury Troje na huśtawce. Wymieniona książka podobała mi. Od dawna w księgarniach, w Internecie moją uwagę przyciągała seria Nie. Postanowiłam się wybrać jedną książkę z serii i zdecydowałam się na tytuł (Nie)piękność. Sama też jako kobieta mam kompleksy, dlatego ciekawiło mnie jak autorka ujęła temat urody w treści.

Nasturcja - kobieta o mega oryginalnym imieniu, 28 - latka pracująca jako ghostwriter. Zakompleksiona, uważa się za brzydką dziewczynę. Praktycznie poza pracą, nie wychodzi z domu. Sporą przyjemność daje jej obserwowanie sąsiadki, z piękną urodą oraz flirtowanie przez Internet z obcymi mężczyznami. W najmniej oczekiwanym momencie drogi Nasturcji i kobiety z naprzeciwka krzyżują się.A ich wzajemnie spotkanie zaowocowało rozwojem osobistym każdej z nich.

Gdy zaczynałam czytać książkę postać Nasturcji, niesamowicie mnie denerwowała - ciągle użalała się nad sobą, bała się ludzi i ich oceny. Singielka, wiecznie siedząca w domu - pomyślałam sobie, że autorka stworzyła stereotypową ofiarę niepiękności. Z każdą kolejną stroną kreacja głównej bohaterki rozszerzała się. Przede wszystkim jest to dziewczyna niezwykle kompetentna, pełna pasji, niewierząca w siebie. Spotkanie z piękną sąsiadką Pauliną było przełomem w życiu głównej bohaterki. Dziewczyna bardziej otworzyła się na świat. A to już pewien sukces.

"We współczesnym świecie po prostu trzeba być ładnym. Tego niestety wymagają od nas wszyscy. Uroda staje się głównym atutem, podobnie jak ciało i młodość."

Autorka podkreśliła, że wiele kompleksów powstaje na podstawie obserwacji mediów. Internet, telewizja promują osoby z nieskazitelną urodą. Chcąc nadążyć za współczesnymi kanonami piękna, człowiek inwestuje swój wygląd. Właściwie, powszechnie uważa się, że dzięki urodzie łatwiej jest znaleźć pracę, miłość, ponieważ pięknym ludziom powodzi się w życiu.  A ja na podstawie lektury i własnych refleksji w temacie piękna uważam, że kluczem do sukcesów życiowych jest zaakceptowanie siebie.

""Brzydota bowiem potrafi być piękna, a uroda nie zawsze zachwyca. Wszystko zależy od tego, kto i jak patrzy." 

Książkę czytało mi się dobrze. Treść składa się głównie z refleksji bohaterek dotyczących piękna. Aczkolwiek żeby nie było nudno, lektura ubarwiona jest przez innych bohaterów oraz wstawki dotyczące urody na całym świecie. Nie ma tu pędzącej akcji, czy potoku łez, ale treść pobudza do zastanowienia się i przemyślenia pewnych spraw.

Polecam!