"Szeptucha" - Katarzyna Berenika Miszczuk

Autorka: Katarzyma Berenika Miszczuk
Tytuł: Szeptucha
Wydawnictwo: WAB
Rok wydania: 2017
Liczba stron: 412

Kilka miesięcy temu, w jednym ze sklepów, mój wzrok przykuła okładka Szeptuchy. Wyrazista, barwna, przyciągająca spojrzenie, a na niej chwytliwy napis Taka  miłość zdarza się raz na tysiąc lat. Pomyślałam sobie, że książka może się okazać typowym romansem. I właśnie dlatego skusiłam się na tę pozycję, z zamiarem przeczytania ckliwego romansu.

W domu zainteresowałam się szerzej tą lekturą. Okazało się, że jest to książka fantasy. Trochę zaskoczona, stwierdziłam, że dla odmiany warto przeczytać coś innego. Szeptucha jest pierwszym tomem, z cyklu kwiat paproci, autorstwa Katarzyny Bereniki Miszczuk.

Słowiańskie bóstwa, pradawne obrzędy, romans i ogromna dawka humoru!
XXI wiek.
Polska wciąż jest królestwem rządzonym przez Piastów. Mieszko I jednak nie przyjął chrztu. Gosia po ukończeniu medycyny jedzie na wieś na obowiązkową roczną praktykę u szeptuchy, wiejskiej znachorki, która jest podstawowym ogniwem polskiej służby zdrowia. Jako że Gosia jest kobietą na wskroś nowoczesną, nie cierpi przyrody, panicznie boi się kleszczy i wierzy tylko w antybiotyki.Na dodatek jest samotna.
Okazuje się jednak, że wielką miłość można spotkać wszędzie, nawet w świętokrzyskim lesie. Tylko czy uczeń lokalnego wróża, najprzystojniejszy mężczyzna, jakiego Gosia do tej pory widziała, naprawdę jest tym, za kogo go uważa? I co się stanie, gdy słowiańscy bogowie postanowią sprawić, by w nich uwierzyła?

Pomysł na fabułę, cechuje się ogromną wyjątkowością. Życie w innym świecie – wśród szeptuch, żerców, rusałek, bogów i innych niespotykanych istot czaruje czytelnika. Inna historia Polski, mitologia słowiańska są czymś rzadko spotykanym w literaturze.

Polubiłam się z główną bohaterką – Gosławą Brzózką. Mimo swojego wieku, praktykantka zachowuje się niczym dziecko. Jej dziecinność, naturalność, naiwność jest urocza, momentami wywołuje uśmiech na twarzy.  A dzięki pierwszoosobowej narracji mamy dostęp do myśli, uczuć, emocji bohaterki. Co również wpłynęło na to, że Gosię odbieram pozytywnie. 

Szeptucha jest także wartą uwagi postacią. Mnie osobiście skojarzyła się z cyganką. Kobieta, wie, że ludzie wierzą w jej uzdolnienia i z premedytacją to wykorzystuje.  W stosunku do Gosi, chwilami zachowuje się niczym babcia. Za to szczególnie ją cenie.

Początek książki mnie oczarował. Z miłą chęcią, wraz z Gosią poznawałam urokliwy świat słowiańskich wierzeń. Jednak im więcej przeczytałam, tym moje zainteresowanie malało. Wraz z rozwojem akcji, pojawiało się coraz więcej fantastyki. A to co zaczęło się dziać, mnie nie przekonało.

Opowieść jest napisana prostym językiem, w przyjemnym stylu. Krótkie rozdziały, a w nich zabawna, nie nudząca treść uatrakcyjniają książkę.

Szeptucha jest książką typowo rozrywkową, mającą na celu pokazanie czytelnikowi innego świata.  Autorka daje nam możliwość oderwania się od rzeczywistości, pobudza naszą wyobraźnie. Przenosi nas w zupełnie inną rzeczywistość. Jednak mnie nie do końca ujęło to, co zaprezentowała Katarzyna Berenika Miszczuk. Jeśli chodzi o cykl kwiat paproci, to następnych tomów raczej nie przeczytam. Za to pewnością dam jeszcze szansę innym książkom jej autorstwa.