Nić przeznaczenia - Anna Sakowicz

 Nić przeznaczenia jest drugim tomem z cyklu Saga Muślinowa. Akcja powieści rozgrywa się w czasach II wojny światowej. Powieści historyczne rzadko czytam, aczkolwiek lubię gdy motyw wojenny pojawia się w literaturze. Okładka książki przykuwa spojrzenie. A moja wyobraźnia podpowiedziała mi, że lektura dostarczy mi sporej dawki emocji, zarówno tych negatywnych, jak i pozytywnych.

                      "Nić przeznaczenia zawsze tworzy równy szew"

Jestem pod ogromnym wrażeniem. Chodząc do szkoły, lubiłam historię. Nauczyciele potrafili mnie zainteresować. W przypadku książki Nić przeznaczenia, zrobiła to autorka. Obraz wojny wyłaniający się z lektury jest okropny, momentami obrzydliwy. Jest to smutny i przygnębiający czas dla bohaterów. Postacie żyły z dnia na dzień, z nadzieją na lepsze jutro .Zarówno od strony Niemiec, jak i Rosjan Polaków spotkała ogromna krzywda. Pisarka opisała trudy życia w ojczyźnie, kiedy Niemcy traktowali nas jak podludzi. Do ciężkiej pracy zmuszone również były kobiety. A przyszłość była niepewna i mogła zakończyć się śmiercią.

Szczególnie zainteresowały mnie wątki związane z Agnieszką, Franią i Rozalią. Z wymienionymi kobietami wiąże się miłość. Zarówno partnerska, matki do dziecka, czy po prostu bezinteresowne troszczenie się o drugą osobę. Współodczuwałam emocje kobiet, chwilami zastanawiałam się, co ja zrobiłabym na ich miejscu. Kobiety wykazywały się niezwykłą odwagą, determinacją. W wielu sytuacjach płeć żeńską cechowała zdecydowanie większa moc niż mężczyzn.

Treść opleciona jest tajemnicami, które dodawały urozmaicenia książce. A to spowodowało, że trudno było oderwać się od czytania. Autorka stworzyła ciekawą fabułę poruszając różne wątki związane z miłością, nawet najbardziej nietypową jej odmianą. Pisarka opisywała życie rodzinne w czasie wojny i po po jej końcu. Czytając zakończenie powieści wzruszyłam się. Aż żałuję, że nigdy dłużej nie porozmawiałam z prababcią na temat wojny.

Po lekturze "Nić przeznaczenia" cieszę się, że żyje w lepszych czasach. Nie wyobrażam sobie przeżywać młodzieńczej miłości, w chwili gdy w każdej chwili śmierć może zapukać do drzwi. Autorka spisała się na model tworząc tak ciekawa i wciągającą opowieść. A muślinowe sukienki, będą mi się kojarzyć z recenzowana książka.

"Jesteśmy utkani z muślinu, delikatni, ale mocni. Chowamy to,co najcenniejsze, ale też...mamy serca przykryte tkanym powietrzem."

Naprawiacz - Piotr Kuźniak

 Naprawiacz jest to debiut Piotra Kuźniaka. Zdecydowałam się przeczytać książkę, ponieważ zachęciła mnie jedna z recenzji w portalu instagram. Książka nie miała dużej promocji, ale moje czujne spojrzenie wychwyciło wśród lawiny innych pozycji książkowych. 

Warszawa. Miasto czystych i brudnych interesów, plotek, dziennikarzy i chirurgów plastycznych. W jednym z mieszkań policja odnajduje makabryczny obraz utworzony z fragmentów ludzkiego ciała. Nigdzie nie ma jednak reszty ofiary. Wkrótce z mediami kontaktuje się morderca. (opis z okładki)

Zgodnie z tytułem pierwsze skrzypce należą do brutalnego psychopaty. Bohater wykazuje się ogromnym sprytem oraz wiedzą lekarską. Manipuluje policją oraz dziennikarzem, wykorzystując nawet najbardziej bolesne chwyty. To, co robi ze swoimi ofiarami jest mocno brutalne, często obrzydliwe, budzące niesmak. Znane są pobódki doboru ofiar. Sprawca został wykreowany bardzo dobrze.

Akcja ma szaleńcze tempo i nie zwalnia ani na chwile. Treść jest opleciona licznymi zwrotami akcji. Intryga skonstruowana jest perfekcyjnie. Autor pisze mocno, wciągająco, a od lektury trudno się oderwać. Finału nie przewidziałam, a otwarte zakończenie sugeruje kolejne spotkanie z twórczością Piotra Kuźniaka.

Rozdziały są krótkie, pisane z perspektywy kilku bohaterów w narracji trzecioosobowej. Liczne zwroty akcji wzbudzają zainteresowanie i nie pozwalają odłożyć książki na bok.

Naprawiacz jest świetny debiut. Książka zawiera w sobie wszystko to czego, oczekuje od dobrego kryminału. Polecam

Piętno Diabła - Adrian Bednarek

 Piętno Diabła jest to kolejna książka, którą przeczytałam z polecenia. Niestety przed sięgnięciem po książkę, nie wiedziałam, że jest to tom piąty, cyklu z Kubą Sobańskim. Aczkolwiek nie utrudniło mi to czytania lektury. 

Główny bohater Kuba Sobański po kilku latach wychodzi z więzienia. Powrót do rzeczywistości nie jest prosty - mężczyzna stracił możliwość pracy jako adwokat. Z rodziną nie ma kontaktu, a zapasy finansowe kończą się. Dodatkowo jego głównym celem po wyjściu z aresztu, chęć zabicia Soni Wodzińskiej

Piętno Diabła to niezwykle hipnotyzująca lektura, która przyciąga czytelnika niczym magnes. A od czytania bardzo trudno się oderwać. Świat wykreowany przez autora - to przede wszystkim luksusy, pieniądze, imprezy, oraz namiętność połączona z chęcią zemsty. 

Główny bohater Kuba - to przede wszystkim typowy samiec alfa. Wzbudza zainteresowanie wśród Pań. Nie stroni od używek. A od czasu to czasu, lubi sobie kogoś zabić, a jego zbrodnie są dosłownie idealne, nie pozostawia po sobie żadnych śladów. 

Kolejną wiodącą postacią jest Sonia. Kobieta, dzięki pieniądzom ojca, prowadzi własną firmę. Wykazuje się niezwykła kobiecą siłą, inteligencją oraz sprytem. Chcąc dać upust swoim emocjom - również zabija.

Bardzo mi się podoba, że wydarzenia poznajemy z perspektywy mordercy. Nie ma tu typowego śledztwa, tylko krok po kroku czytelnik śledzi poczynania zbrodniarza, zarówno jego życie prywatne, przygotowania do morderstwa, zbrodnię i powrót do rzeczywistości po wszystkim. 

 Książkę pochłania się w szybkim tempie. A po przeczytaniu czytelnik czuje niedosyt. Finał zaskakuje, a po jego przeczytaniu miałam niesamowitą chęć na kolejny tom z głównymi bohaterami. Serdecznie polecam!

Pomornica - Ewa Przydryga

W ostatnim czasie w mediach społecznościowych poświęconych książkom, królowała Pomornica. Za równo okładka, jak i jej opis z tyłu wzbudziły moje zainteresowanie. A masa pozytywnych recenzji, potęgowała moje zaintrygowanie lekturą. Nie zastanawiając się długo, postanowiłam przeczytać wymieniony wyżej tytuł.

Julia wraz z Wiktorem są młodym małżeństwem. Wprowadzają się do domu rodzinnego Julii, gdzie przed laty wydarzyła się tragedia. Od samego początku mieszkania główną bohaterkę spotykają niemiłe niespodzianki - jedna z nich to balon z zaszyfrowaną wiadomością. 

Pomornica jest to thriller psychologiczny. Autorka wykreowała świetny klimat - pojawia się dziwna mara, występuje dużo mroku i poczucia przerażenia. Dodatkowo akcja toczy się dwutorowo - przeplatają się wydarzenia z 2022 oraz 2006 roku. Pomysł na fabułę jest genialny. Czegoś z takim klimatem, dawno nie czytałam. Zdecydowanie książka wyróżnia się na rynku wydawniczym. 

Jednakże, ja nie potrafiłam się wciągnąć w lekturę. Nie czytałam książki z zapartym tchem. Początek bardzo mnie zaintrygował, środek momentami nudził. Aczkolwiek byłam ciekawa jak się wyjaśni zagadka kryminalna, dlatego też przeczytałam książkę do końca. Finał zaskoczył mnie, ale nie na tyle że wbił mnie w fotel

Pisarka intrygę kryminalną wzbogaciła o wątki dotyczące homoseksualizmu, choroby czy też wykluczenia z grupy rówieśniczej. W ten sposób zagadka stała się bardziej nurtująca.

Pomornica jest to lektura dla czytelników lubiących mroczny i przerażający klimat. 

Chwasty -Krzysztof Jóźwik

 Po długiej niemocy czytelniczej, ostatnio czytam książki jedna za drugą. Chwasty zdecydowałam się przeczytać z polecenia koleżanki.  Jest to moje pierwsze spotkania z twórczością autora  Jako miłośniczka brutalnych i  mocnych kryminałów, byłam ciekawa czy lektura zadowoli moje gusta czytelnicza.

W aurze spadających liści, dochodzi do brutalnego morderstwa. Ofiarą jest osiedlowy alkoholik. Znakiem szczególnym mordercy jest pozostawienie na ciele ofiary zasuszonej rośliny. Sprawą zajmuje się podkomisarz Kalinowski, przy udziale prokurator Klaudii Nowickiej.

Pierwsze element, który mi się podobał to kreacja psychopaty. Czytelnik ma świadomość po przeczytaniu lektury, co nim kierowało, jakie były jego przeszłe doświadczenia. Zbrodnie mordercy są niesamowicie brutalne i mocne. Opisy mogą wywołać ciarki, a nawet obrzydzenie. Sam motyw z eliminowaniem chwastów idealnie wpisuje pod dobry kryminał. 

Chwasty jest to książka jest z mocną rozbudowaną stroną obyczajową. Postaciami są zwykli ludzie, np. pielęgniarka, dostawa dhlu, wykładowca, właściciel sklepu. Postaci jest wiele. W pewnym momencie każda z nich wydaje się potencjalnym zabójcą. Za każdym z bohaterów kryje się trudna przeszłość, bądź inne przykre fakty. Autor w krótkich podrozdziałach opisuje życie wielu osób. Momentami lekko czułam się znudzona. Akcja toczy się wolno, brakowało mi większej dawki napięcia.

Finał zaskakujący, próbowałam zgadnąć tożsamość sprawy, ale mi się nie udało. Jedynie dobrze wytypowałam płeć mordercy.

Zdecydowanie lektura zadowoliła moje gusta czytelnicze. Prawdziwy kryminał, po który śmiało można stwierdzić, że jest to dobra książka. Są trupy, makabryczne zbrodnie czyli coś co cenie kryminałach. Chętnie przeczytam inne pozycje z cyklu historia warszawska. Mam nadzieję, że ponownie spotkam się z podkomisarzem Kalinowski oraz panią prokurator Nowicką.

Uwikłana - Alicja Sinicka

 Ostatnio całkowicie przypadkowo trafiam na perełki thrillerowe, obok których nie da się przejść obojętnie. Jakiś czas temu przeczytałam pierwszy tom z cyklu uwikłane. Na tyle mi się podobał, że po kolejną część postanowiłam sięgnąć. Śmiało mogę stwierdzić, że to był dobry pomysł. 

Główną bohaterką jest Zuza Wilk. Dziewczyna po zaginięciu siostry,  nie może dojść do siebie. Wraz z chłopakiem wyprowadzają się, do małej miejscowości na odludziu, w pobliżu lasu. Razem z nimi mieszka brat chłopaka Zuzy i częstym gościem jest Liwia - dziewczyna braciom pomaga przy tworzeniu profilu w aplikacji instagram. 

Początkowo obawiałam się, że Uwikłana będzie bardzo podobna do poprzedniej części. Jednak, okazało że jest to odrębna historia. Treść od początku do końca trzyma poziom. Napięcie towarzyszy cały czas podczas czytania. Mroczna atmosfera, dziwne wydarzenia w życiu głównej bohaterki, nasuwają pytania o co tak naprawdę chodzi.  Kilka wątków, które finalnie tworzą świetną i wciągającą całość. Finał zaskoczył mnie, zdecydowanie jest to zakończenie z efektem wow.

Uwikłana jest to thriller psychologiczny. Został dobrze wykreowany zarówno pod kątem thrillerowym, jak i psychologicznym. Narracja pierwszoosobowa pozwala wczuć się w sytuację Zuzy. Momentami dziewczyna wykazuje się ogromną naiwnością, reaguje impulsywnie na to, co się dzieje w jej życiu. Postać nie wzbudziła mojej sympatii, ze względu na przesadzone zachowanie, nieadekwatne do sytuacji. Jednakże jako poetka  - kobieta sprawdza się świetnie. Pisanie jest dla niej odskocznią od problemów.

Jest moje trzecie spotkanie z twórczością Alicji Sinickiej i z pewnością nie ostatnie. Zdecydowanie polecam fanom thrillerów psychologicznych. Jedna i druga książka z cyklu Uwikłane jest bardzo dobra. Jeśli jednak miałabym wybrać, która lepsza to zdecydowanie Uwikłana bardziej mnie pochłonęła.